Liturgii Męki Pańskiej przewodniczył bp Kazimierz Gurda. Pierwszym znakiem liturgicznym była prostracja, czyli leżenie krzyżem na posadzce katedry. To znak uniżenia i pokory wobec wszechmocy Boga. 

Następnie celebrowaliśmy Liturgię Słowa, której centrum jest proklamacja Męki Pańskiej. Męka została odśpiewana przez diakona i alumnów WSD wraz z chórem katedralnym.

Szczytowym punktem Liturgii Wielkiego Piątku jest uroczyste odsłonięcie i adoracja Krzyża. Ze względu na obostrzenia ucałowania Krzyża dokonał w imieniu nas wszystkich bp Kazimierz. Wszyscy mieliśmy wyjątkową chwilę adoracji w ciszy poprzez patrzenie z miłością na Krzyż. Pomagały w tym również śpiewy chóralne na przemian z ludem.

Po Komunii św. monstrancja okryta welonem została umieszczona w Grobie Pańskim. Jezus ukryty w Eucharystii pozostanie w Grobie do Wigilii Paschalnej, w czasie której będziemy wspominać Jego chwalebne Zmartwychwstanie. Wielka Sobota pozostaje w Kościele czasem oczekiwania w ciszy. Sprawuje się tylko Liturgię Godzin.

Zdjęcia p. Piotr Grabowski, dziękujemy.