Ważnym elementem praktyki jest doświadczanie wspólnoty kapłańskiej i jej współtworzenie.
Zadania diakona
O diakonacie można również mówić w aspekcie zadań, jakie spoczywają na diakonach. Diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa. Sakrament święceń naznacza ich pieczęcią („charakterem”), której nikt nie może usunąć. Upodabnia ich ona do Chrystusa, który stał się „diakonem”, to znaczy sługą wszystkich. Do zadań diakona należy:
- Asystowanie biskupowi i kapłanowi a czasie funkcji liturgicznych we wszystkim, co mu przyznają różne księgi liturgiczne.
- Głoszenie Ewangelii, czytanie wiernym Pisma św., oraz przepowiadanie Słowa Bożego
- Udzielanie sakramentu chrztu św.
- Prowadzenie katechezy w szkole i w parafii.
- Wystawienie Najświętszego Sakramentu, prowadzenie adoracji, zanoszenie Komunii św. chorym.
- Udzielanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędom pogrzebowym.
Życie wewnętrzne diakonów
Diakoni jako ci, którzy służą tajemnicom Chrystusa i Kościoła winni wystrzegać się wszelkiego zła moralnego oraz dokładać starań, aby podobać się Bogu i w ten sposób być gotowymi do wszelkiego dzieła dobrego dla zbawienia ludzi (por. 2 Tm 2, 21). Z racji przyjętego święcenia wypada, aby daleko przewyższali innych zaangażowaniem się w życie liturgiczne zamiłowaniem do modlitwy, służbą Bożą, posłuszeństwem, miłością, czystością. Nie powinni przerywać studium nauk ustawicznie czytając Pismo św. Studia kościelne podejmowane przez diakonów mają ich usprawnić w wykładaniu innym nauki katolickiej i wzmacnianiu wiernych. W celu osiągnięcia tego diakoni winni być wzywani na zebrania odbywające się w określonych terminach, gdzie byłyby poruszane sprawy dotyczące życia i świętego posługiwania. Dobrym czasem ku temu staje się praktyka duszpasterska.
Życzymy diakonowi Grzegorzowi dobrego czasu praktyk. Ze swej strony otoczamy modlitwą.
